Al twintig jaar zet Ursula Verrips zich vol enthousiasme in voor het clubhuis van VV Hooglanderveen. Staat ze geen friet te bakken, dan is ze wel bezig met de planning van de bardiensten of de inkoop van drank en eten. Dat doet ze nog altijd met veel liefde en plezier.
Kun je je het eerste patatje dat je bakte nog herinneren?
“Dat vergeet ik nooit meer! Mensen kwamen ermee terug vanwege de hoeveelheid zout die ik erop had gegooid. Blijkbaar was ik iets te scheutig geweest. Ach, je leert snel. Dat zeg ik ook tegen alle nieuwe vrijwilligers die bardiensten draaien. Sommige mensen vinden het eng, maar je moet het gewoon proberen en doen.”
Wat maakt het vrijwilligerswerk in de kantine zo leuk?
‘Ik kan mijn ei erin kwijt. Ik ben gastvrij, hou van gezelligheid en durf direct te zijn. Het is gewoon supergezellig met jong en oud in de kantine. Voor mij is het ook vanzelfsprekend dat je wat doet voor de club waar je kinderen actief zijn. Daar zijn je kinderen dan weer supertrots op. Die instelling heb ik van mijn moeder. Zag ze een probleem, dan zei zij: ik ga het oplossen. Zo zit ik ook in elkaar.’
Wat betekent de club voor jou?
“Kom niet aan mijn cluppie! Ik ben er echt van gaan houden en geloof niet dat ik ooit wegga. Ik zie al helemaal voor me dat ik over een jaar of twintig nog steeds thee breng voor het eerste elftal. Met een rollator als het moet! Als je vrijwilliger bent, krijg je er zó veel voor terug. Je sociale kring wordt groter en je voelt je echt opgenomen.”
Jij bent trots op je voetballende zoons. Zij vast en zeker ook op jou!
“Dat denk ik wel. Als ik het niet red of hulp nodig heb, springen zij altijd bij. Ik hoef het maar te vragen. Ze zitten bij elkaar in het team en doen het als voetballers hartstikke leuk.”
