Maak kennis met Anna, een ambitieuze jonge politica die haar wortels heeft in het hart van Amersfoort. Opgegroeid in de levendige wijken Kattenbroek en het Leusderkwartier, heeft Anna haar liefde voor haar geboortestad meegenomen naar Den Haag, waar ze nu werkt en woont. Met een achtergrond in internationale studies en ervaring in de Europese politiek, is Anna vastbesloten om het verschil te maken in het Europees Parlement. Als kandidaat voor de komende Europese verkiezingen vertegenwoordigt ze de combinatie GroenLinks-PvdA, met een sterke focus op sociale rechtvaardigheid en duurzaamheid. In dit interview deelt Anna haar herinneringen aan Amersfoort, haar politieke drijfveren en haar visie voor Europa.

Kun je iets vertellen over je jeugd in Amersfoort? Hoe heeft de stad je gevormd als persoon?

Opgroeien in Kattenbroek en het Leusderkwartier met drie broers, een moeder die verpleegkundige was en een vader die voor de radio werkte, was een feestje. We voetbalden veel bij Amsvorde, ik had pianoles, gaf bijles bij het bedrijfje van mijn broer en paste op in de wijk. Op mijn middelbare school, het Corderius College, kreeg ik het echt naar mijn zin: ik ging bij het debatteam en we deden mee aan de Nederlandse kampioenschappen in Leiden. Daarbij hadden we een hele gezellige vriendengroep met wie we jaarlijks op vakantie gingen. Eerst gingen we altijd kamperen; inmiddels hebben we allemaal een prima baan en zitten we elk jaar in een íets groter huis. Maar wat ik daar het meest aan waardeer: dat we in al die drukke levens van ons door het hele land nog steeds de tijd pakken om elkaar te zien na al die jaren.

En ook fun fact: vier van de mensen van die vriendengroep zitten nu zelfs in mijn campagneteam! Mensen die niet per se evenveel hebben met politiek als ik, maar er toch voor kiezen om te helpen. Dat is zo bijzonder.

Wat zijn je meest dierbare herinneringen aan opgroeien in Amersfoort? Zijn er specifieke plekken of momenten die een speciale betekenis voor je hebben?

Op mijn zestiende koos ik ervoor te verhuizen naar Bosnië-Herzegovina. Ik ging studeren aan een United World College en maakte daar mijn middelbare school af. Het was een school met een missie voor vrede en duurzaamheid. Maar nog steeds kwam ik elke zomer en winter terug en was ik bij mijn ouders in Amersfoort. Daardoor heb ik het uitgaansleven in Amersfoort niet echt meegekregen, maar de paar keer dat ik dan mijn vrienden van het Corderius zag, gingen we bijvoorbeeld naar het café Marktzicht. Met de spelletjes en de gezelligheid vind ik dat een hele fijne plek.

Het huis van mijn ouders tegenover Amsvorde is ook een belangrijke plek voor mij. Daar kwam ik altijd thuis als ik in het buitenland woonde. Na mijn tijd in Bosnië gingen namelijk heel veel deuren open, kon ik studeren in Londen en New York en werken in Brussel. Maar altijd met kerst en in de zomer was ik thuis bij mijn ouders. In de kamer waar vroeger een rekstok hing voor mijn buurmeisje (ook Anna) en mij, staat nu een bureau, een bed en een boekenkast. Precies wat ik wil als ik daar ben. Aan dat bureau heb ik mijn masterscriptie nog geschreven nadat ik terugkwam uit New York.

Het Kadecafé vind ik ook te gek! Gewoon omdat de sfeer daar goed is en ik daar recentelijk nog heb mogen optreden met mijn vader en de voormalig stadsdichter en geweldige muzikant Twan Vet. Kortom: het is altijd feest in Amersfoort.

Wanneer besloot je de politiek in te gaan en wat was de aanleiding voor die beslissing?

Toen ik 22 was, begon ik mijn eerste stage in Brussel waar alle Nederlandse ministeries permanent vertegenwoordigd zijn. Daar begon ik bij het Ministerie van Justitie en Veiligheid en was ik bij de onderhandelingen over het Gemeenschappelijk Europees Asielstelsel. Ik mocht doorstromen en kreeg mijn eerste baan voor Buitenlandse Zaken. Toen leerde ik wat een bijzonder werk er wordt verricht in het Europees Parlement, waar in naam van 450 miljoen mensen wetgeving wordt gemaakt op het gebied van klimaat, bestaanszekerheid en veiligheid.
 
Het Europees Parlement met die meer dan 700 Europarlementariërs trok mij omdat het de perfecte balans is tussen technisch beleidswerk en waardegedreven politiek. Bovendien wist ik dat ik in 2024 kandidaat wilde zijn omdat mijn politieke idool Alexandria Ocasio-Cortez ook 29 was toen zij voor het eerst politiek verkozen werd. Nu vind ik het te gek dat ik kandidaat sta voor GroenLinks-PvdA en hoop ik met een voorkeursstem één van de 31 zetels voor Nederland te bemachtigen. Dan wil ik wetgeving maken om te zorgen dat Europa weer levert voor iedereen.

Welke thema’s liggen jou het meest na aan het hart en waarom? Hoe beïnvloeden deze thema’s je werk in Den Haag en je kandidatuur voor het Europees Parlement?

De afgelopen vijf jaar heb ik aan wonen gewerkt: lokaal bij een gemeente en vervolgens nationaal bij het ministerie. Daar werkte ik aan de wet betaalbare huur. Wonen is voor mij een belangrijk thema om verschillende redenen. Het is een primaire basisvoorwaarde voor mensen om een goed bestaan op te kunnen bouwen. GroenLinks-PvdA wil daarnaast een isolatieoffensief om woningen te verduurzamen en we willen een Europees vastgoedtransactieregister.

Hoe heeft je achtergrond in Amersfoort je politieke visie en aanpak beïnvloed? Zijn er specifieke waarden of ervaringen uit je jeugd die je meenam naar Den Haag?

Ik ben vroeger christelijk opgevoed en al ben ik nu niet meer aangesloten bij een kerk en ben ik ook niet gelovig; toch voel ik mij gek genoeg verbonden met de waarden van naastenliefde en rentmeesterschap. Dat zijn denk ik ook belangrijke drijfveren om in de politiek te gaan waarin ik wil opkomen voor anderen, wil werken aan een beter bestaan voor de meerderheid (en niet voor de rijke minderheid) en een ambitieus klimaatbeleid bepleit.

Wat zijn volgens jou de belangrijkste uitdagingen waar Europa momenteel voor staat en hoe wil jij bijdragen aan de oplossingen?

Door in Europees verband samen te werken met vrije democratieën zijn we sterker geworden. We zorgden voor vrede en veiligheid, openden de grenzen, wisselden kennis uit, faciliteerden een gemeenschappelijke markt en maakten ambitieus klimaatbeleid met de Green New Deal. Nu zien we Europa intern veranderen, met groeiende ongelijkheid, wantrouwen jegens de overheid en extreemrechtse partijen die de macht grijpen, de democratie en ons klimaatbeleid ondermijnen. Nederland is daar helaas geen uitzondering in. Ook internationaal staat onze samenwerking onder druk: de toekomst van Amerika is ongewis en vanuit China en Rusland wordt de dreiging steeds groter, met de inval in Oekraïne als duister voorbeeld.

In zo’n snel veranderende wereld, met zoveel wantrouwen en geweld, is het van belang dat we ons eigen huis op orde krijgen, letterlijk en figuurlijk. Ik wil daarom graag werken aan een Europa dat gaat leveren voor iedereen. Nog te vaak heeft in het verleden de markt in plaats van de mens voorop gestaan. De sociale pijler is pas in 2017 in Europa geïntroduceerd. Ik wil daarom op Europees niveau werken aan betaalbare huizen, sterke werknemersrechten en duurzame woningen zodat de energierekening weer betaalbaar wordt. Ik denk dat investeren in goede basisvoorwaarden voor een groen en sociaal Europa een medicijn is tegen wantrouwen in deze tijden van onrust en geweld.

Hoe zie je de rol van Amersfoort in het bredere Europese perspectief? Welke kansen zie je voor de stad op het Europese toneel?

Amersfoort kan denk ik op heel veel manieren een trekkersrol innemen. Volgens mij valt onze stad ook best vaak in de prijzen! Vorig jaar nog werd het verkozen als beste stad van Europa vanwege de vooruitstrevende stadsplanning, vernieuwing en kwaliteit van leven. Daarbij wordt ook gewezen op het feit dat in de ontwikkeling van Amersfoort als stad de kwaliteit van leven van mensen voorop stond. De focus op het welzijn van mens en milieu vind ik mooi en hoop ik ook te kunnen uitdragen in het Europees Parlement.

Wat ik ook als groot verschil ervaar met de stad waar ik nu woon, Den Haag, is dat de mensen voor mij minder ‘gehaaid’ aanvoelen. Het voelt alsof men oprecht geïnteresseerd is in de ander en oprecht tijd heeft voor een praatje of elkaar wil helpen. Ik kan dit niet staven, maar vind het wel belangrijke omgangsvormen om uit te dragen.

Wat zou je willen zeggen tegen de jongeren in Amersfoort die misschien overwegen om zelf politiek actief te worden?

Dat ik heel erg hoop dat ze actief worden! We hebben jullie nodig in deze tijden van groeiende ongelijkheid en afbrokkelende democratieën.